Scheiden van metalen verpakkingen
In de afvalverwerkingsinstallaties wordt het blik uit het restafval gehaald.
Drie van de dertien afvalverwerkingsinstallaties in Nederland halen de blikverpakkingen vóór verbranding met behulp van magneten uit het afval. Bij de overige installaties worden de stalen blikjes, na verbranding van het afval, met magneten uit de verbrandingsresten gescheiden.
Aluminium en stalen blikjes smelten in een verbrandingsinstallatie en komen in de verbrandingsresten terecht. Deze resten kunnen uit het as worden teruggewonnen voor recycling.
Aluminium is van nature niet magnetisch. Met behulp van een wervelstroom worden non-ferro metalen, waaronder aluminium en koper, tijdelijk magnetisch. Deze metalen worden een beetje afgestoten waardoor ze in een ruimere baan van de band vallen (zie afbeelding). Bij één installatie in Nederland worden de aluminium verpakkingen vóór verbranding uit het afval gehaald. De techniek om aluminium te scheiden wordt continue verbeterd.
Bij scheiden vóór verbranding worden vrijwel alle stalen blikjes teruggewonnen (meer dan 95%) en wordt 80% van de aluminium verpakkingen uit het afval gescheiden. Bij scheiden uit de verbrandingsresten, dus scheiding na verbranding, wordt 80% van het materiaal van de stalen blikjes teruggewonnen. Uit de verbrandingsresten wordt met behulp van wervelstroomscheiding ook het aluminium teruggewonnen. In een moderne installatie wordt ongeveer 50% van de aluminium verpakkingen teruggewonnen [Bron: Onderzoek TNO, Resultaten massabalans aluminium en ferro bij de verwerking van bodemassen, 2006].
Apart ingezamelde metalen verpakkingen en verpakkingen die gescheiden worden vóór en na verbranding, worden doorgaans nog verder bewerkt. Dit bestaat uit versnipperen (‘shredderen’) en windzifting (blazen met lucht) om vuil, staal en aluminium van elkaar te scheiden. Indien gewenst zal men het materiaal samenpersen tot schrootpakketten. De mate van voorbewerking is afhankelijk van de hoeveelheid en van de samenstelling van het verpakkingsschroot.